Το έργο του George Orwell “1984″ είναι ένα προφητικό βιβλίο, που αναφέρεται σε ένα δυστοπικό μέλλον και το οποίο έχει γίνει πολλές φορές αντικείμενο ανάλυσης και πολιτικού σχολιασμού.
Στο blog το έχουμε τιμήσει μέσω άρθρων όπως το “Ζούμε στο 1984;” και “Tο Μέλλον Είναι Σήμερα“, καθώς είναι πηγή έμπνευσης. Τα όσα συμβαίνουν είναι άκρως ανησυχητικά γύρω μας και σε περιπτώσεις, μοιάζουν με τα όσα διαδραματίζονται στον Μεγάλο Αδελφό. Ωστόσο ένα απόσπασμα του βιβλίου, προβληματίζει ακόμη περισσότερο. Είναι η στιγμή που ο πρωταγωνιστής έχει πέσει στα χέρια του Μεγάλου Αδελφού και βασανίζεται:
Οι παλιοί πολιτισμοί ισχυρίζονταν πως βασίζονταν πάνω στην αγάπη και τη δικαιοσύνη. Ο δικός μας βασίζεται στο μίσος. Στο δικό μας κόσμο δε θα υπάρχουν άλλα συναισθήματα εκτός από το φόβο, την οργή, τη θριαμβολογία και την ταπείνωση. Όλα τα άλλα θα τα καταπνίξουμε-όλα!
Ήδη τώρα καταστρέφουμε τις συνήθειες της σκέψης που έχουν επιζήσει από την Προ-Επαναστατική εποχή. Σπάσαμε τα δεσμά που ένωναν τους γονείς με τα παιδιά, τους άνδρες με τους άνδρες και τον άνδρα με τη γυναίκα. Κανένας δεν τολμά πια να εμπιστευτεί τη γυναίκα του, το παιδί του ή το φίλο του. Στο μέλλον όμως δε θα υπάρχουν ούτε γυναίκες, ούτε φίλοι. Τα παιδιά θα τα παίρνουμε από τη μητέρα τους μόλις γεννιώνται όπως παίρνει κανείς τα αυγά από την κότα. Το σεξουαλικό ένστικτο θα ξερριζωθεί. Η αναπαραγωγή θα είναι μια ετήσια τυπική διαδικασία όπως η ανανέωση του δελτίου τροφίμων.
Δε θα υπάρχει γέλιο παρά μόνο το γέλιο του θριάμβου για κάποιο νικημένο εχθρό.
Δε θα υπάρχει τέχνη, λογοτεχνία, επιστήμη. Όταν θα είμαστε παντοδύναμοι δε θα έχουμε πια ανάγκη την επιστήμη.
Δε θα υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια.
Δε θα υπάρχει πια η περιέργεια ούτε η χαρά της ζωής.
Δε θα υπάρχει άμιλλα.
Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου.
Για πάντα.
Τροφή για σκέψη…
ΠΗΓΗ
Στο blog το έχουμε τιμήσει μέσω άρθρων όπως το “Ζούμε στο 1984;” και “Tο Μέλλον Είναι Σήμερα“, καθώς είναι πηγή έμπνευσης. Τα όσα συμβαίνουν είναι άκρως ανησυχητικά γύρω μας και σε περιπτώσεις, μοιάζουν με τα όσα διαδραματίζονται στον Μεγάλο Αδελφό. Ωστόσο ένα απόσπασμα του βιβλίου, προβληματίζει ακόμη περισσότερο. Είναι η στιγμή που ο πρωταγωνιστής έχει πέσει στα χέρια του Μεγάλου Αδελφού και βασανίζεται:
Οι παλιοί πολιτισμοί ισχυρίζονταν πως βασίζονταν πάνω στην αγάπη και τη δικαιοσύνη. Ο δικός μας βασίζεται στο μίσος. Στο δικό μας κόσμο δε θα υπάρχουν άλλα συναισθήματα εκτός από το φόβο, την οργή, τη θριαμβολογία και την ταπείνωση. Όλα τα άλλα θα τα καταπνίξουμε-όλα!
Ήδη τώρα καταστρέφουμε τις συνήθειες της σκέψης που έχουν επιζήσει από την Προ-Επαναστατική εποχή. Σπάσαμε τα δεσμά που ένωναν τους γονείς με τα παιδιά, τους άνδρες με τους άνδρες και τον άνδρα με τη γυναίκα. Κανένας δεν τολμά πια να εμπιστευτεί τη γυναίκα του, το παιδί του ή το φίλο του. Στο μέλλον όμως δε θα υπάρχουν ούτε γυναίκες, ούτε φίλοι. Τα παιδιά θα τα παίρνουμε από τη μητέρα τους μόλις γεννιώνται όπως παίρνει κανείς τα αυγά από την κότα. Το σεξουαλικό ένστικτο θα ξερριζωθεί. Η αναπαραγωγή θα είναι μια ετήσια τυπική διαδικασία όπως η ανανέωση του δελτίου τροφίμων.
Δε θα υπάρχει γέλιο παρά μόνο το γέλιο του θριάμβου για κάποιο νικημένο εχθρό.
Δε θα υπάρχει τέχνη, λογοτεχνία, επιστήμη. Όταν θα είμαστε παντοδύναμοι δε θα έχουμε πια ανάγκη την επιστήμη.
Δε θα υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια.
Δε θα υπάρχει πια η περιέργεια ούτε η χαρά της ζωής.
Δε θα υπάρχει άμιλλα.
Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου.
Για πάντα.
Τροφή για σκέψη…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου